Adoptie van een Roemeense hond

Op deze pagina vindt u over de adoptie van een Roemeense hond in nood meer informatie. Een aantal honden krijgen een bijzondere kans op een beter leven door ons initiatief. Belangrijk is daarbij dat de toekomstige eigenaar van de hond goed is geïnformeerd, zo zorgen we hopelijk dat de honden goed terechtkomen en een gelukkig leven krijgen.

De situatie van de Roemeense straathonden is gruwelijk. Drie miljoen dieren, zwervend op straat in de hitte van de zomer en vrieskou van de winter. Geschopt, bekogeld, afgeslacht in dodingsstations, verhongerd, vergiftigd, aangereden of achtergelaten langs de kant van de weg. Een hondenleven is niets waard in dit land waar ook veel andere dieren en kinderen het zo slecht hebben. Lang niet al deze honden zijn agressief, de meesten zijn vriendelijk en proberen de gevaren van de straat te overleven. De gemiddelde levensverwachting van een Roemeense zwerfhond is 4 jaar. De meeste Roemeense straathonden sterven door de gevolgen van aanrijdingen met auto’s.

De asiels zitten overvol, hierdoor hebben de honden nauwelijks bewegingsvrijheid en breken er vaak gevechten uit waarbij de dieren elkaar verwonden of een hond op een afschuwelijke manier sterft. Voedsel is er schaars. De honden worden niet uitgelaten. In het asiel is een hond veilig voor verkeer, vergiftiging, de dodingstations enzovoort, maar het is een zeer moeilijk bestaan.

Honden ter adoptie (klik hier)

Niet elke straathond is geschikt voor adoptie. Onze organisatie selecteert zorgvuldig honden die betrouwbaar zijn en kunnen wennen aan een leven in huis. De honden worden, vaak meermalen, bezocht en bekeken in Roemenië. Ze worden getest, gefotografeerd, gefilmd. Verder zorgen ruime ervaring en goede contacten met de verzorgers in de asiels voor een optimale selectie van de honden.

Natuurlijk is niet alles te voorspellen, maar de we doen er alles om de honden zo eerlijk mogelijk te beschrijven. Minpuntjes die worden opgemerkt zullen niet worden verzwegen. Dat alles in het belang van een geslaagde adoptie. Adoptanten die zich hebben aangemeld voor het adopteren van een hond worden thuis bezocht. Er is dan gelegenheid over en weer kennis te maken en vragen te stellen.

Adoptiehonden en kinderen

Het contact tussen honden en kinderen kan problemen veroorzaken. De Roemeense honden zijn over het algemeen als pup niet gesocialiseerd met jonge kinderen waardoor het risico dat het mis gaat nog groter is. Jonge kinderen weten niet hoe ze een hond moeten benaderen en begrijpen de waarschuwingssignalen van de hond niet. Geadviseerd wordt om jonge kinderen niet met een hond alleen te laten. Echter, bij een moment van onoplettendheid zit een ongeluk in een klein hoekje. Een bijtincident vindt plaats in een fractie van een seconde. De hond trekt dan vaak aan het kortste eind en moet het gezin verlaten. Om problemen te voorkomen zijn we zeer terughoudend in het plaatsen van een hond bij een gezin met jonge kinderen.

Wat kunt u doen?

Het adopteren en socialiseren van een Roemeense straathond vraagt tijd, geduld, en begrip voor het verleden van de hond zonder de hond ‘zielig’ te vinden. Een gedegen opvoeding zal de hond helpen zich zekerder te voelen. Er wordt ruim aandacht geschonken aan nazorg. Bij nood is er altijd hulp. Voor vragen en begeleiding is er een telefoonnummer waar bij problemen deskundige hulp wordt gegeven. Met verreweg de meeste honden gaat het prima. Wel is er eerst een socialisatie-periode die verschilt van hond tot hond. Vooral de eerste maand zal de hond stapje voor stapje zijn nieuw omgeving moeten leren kennen. De honden hebben in de meeste gevallen nog nooit een riem om gehad, hebben niet in een huis geleefd, zijn geen verkeer gewend, hebben nog nooit een baas gehad. Blijvende vriendelijkheid is hen vreemd maar oh zo welkom. Met wat geduld wennen ze aan alles en worden dan de meest dankbare en gelukkige honden die er maar kunnen zijn. Deze honden kennen de zwarte kant van het leven, en zullen daarom hun nieuwe bestaan des te meer waarderen.

De eerste periode
Honden die verhuizen naar hun nieuwe eigenaar zijn per definitie onzeker. U kunt het vergelijken met een situatie waarin u zelf ineens wordt overgeplaatst naar een vreemd land. U kent de mensen niet, het ruikt anders, u spreekt de taal niet, er gelden andere regels en gebruiken. En voor een hond met een onaangenaam verleden is dat allemaal erg angstaanjagend. Ze zijn ineens al hun vertrouwde dingen kwijt en ze zoeken naar houvast en veiligheid. In gezinnen waar al een andere hond aanwezig is, zal de hond zich sneller op zijn gemak voelen en zich optrekken aan de andere hond. Maar de meeste honden hebben geen andere soortgenoot als voorbeeld en zijn dus aangewezen op ‘die vreemde mensen’. Daarom geven we hieronder 10 tips waarmee u de hond kunt helpen om zich zo snel mogelijk op zijn gemak te voelen:

1. Realiseer u dat uw hond door de nieuwe situatie gestrest is en stresshormonen aanmaakt. Het duurt even voordat die weer uit het lichaam zijn verdwenen en teveel stress kan zorgen voor gedragsproblemen. Een hond heeft behoefte aan voorspelbaarheid en vaste gewoonten. Zorg daarom voor regelmaat: geef uw hond op een vaste tijd eten en ga op vaste tijden wandelen. Maak de eerste weken steeds dezelfde wandeling en ga pas een stukje verder als de hond vol zelfvertrouwen naast u loopt. Visite is leuk, maar beperk dat de eerste weken na een adoptie zoveel mogelijk.
2. Geef de hond veel rust. Zorg voor een rustige slaapplek waar niet iedereen langsloopt. Leer eventuele kinderen dat ze de hond niet storen als hij daar ligt!

   

3. Natuurlijk bent u blij met uw nieuwe hond, maar geef hem niet de hele dag door aandacht en knuffels. Pak de hond niet zomaar vast of til hem niet ineens op van de grond om hem te knuffelen. Veel honden vinden dat in het begin eng, ze zijn het niet gewend, ze kennen u nog niet en het maakt ze onzeker. Laat hem zelf kiezen en naar u toekomen. Maak uzelf klein, ga op uw hurken zitten en roep de hond met een vrolijke stem. Geef een aai, beloon hem met een vrolijke stem. Leer dit ook uw eventuele kinderen! Als u de hond aait, doe dit dan onder de kin. Dat is voor honden minder bedreigend dan een hand die van bovenaf komt.
4. Verdiep u in de lichaamstaal van honden. Honden geven met hun houding, de stand van de oren en staart aan hoe ze zich voelen. Ze geven (soms heel snel) signalen af die ons vertellen wat er in hem omgaat. Zo tongelt een hond die gespannen is. Of ze likken over hun neus of draaien hun hoofd af. Dit zijn belangrijke signalen die u niet mag negeren wanneer u bijvoorbeeld de hond benadert of aait. Kijk een onzekere hond nooit (!!) recht in de ogen, maar kijk langs hem heen. Erbij gapen is een geruststellend signaal in hondentaal.
5. Kinderen: laat uw jonge kind(eren) nooit zonder uw toezicht alleen met de hond, zelfs al u denkt dat het wel even kan. Jonge kinderen bevinden zich meestal op gezichtshoogte van de hond en kunnen onbedoeld bij de hond een reactie veroorzaken waardoor de hond zich genoodzaakt voelt zich te verdedigen. De signalen die de hond tevoren hierbij afgeeft kunnen jonge kinderen nog niet begrijpen en dit zou mogelijk kunnen resulteren in een bijtincident. Ook al is uw hond heel lief en rustig met de kinderen: voorkomen is beter dan genezen, zeker waar het kinderen en honden betreft.

   

6. Wees een duidelijke consequente en zelfverzekerde baas en maak uw hond vanaf het begin duidelijk wat uw regels zijn. Wat niet mag, mag niet. Gebruik daarbij vooral beloning en uw stem. Een belangrijk leerprincipe is: negeer ongewenst gedrag en beloon gewenst gedrag. Honden leren het snelst met een positieve benadering en dat is meestal iets lekkers of een stembeloning met een aai.
7. Honden vertrouwen snel op de persoon die hen een positief en veilig gevoel geeft. Bij vrouwen gaat dit meestal sneller dan bij mannen en daarom is het belangrijk dat alle volwassen gezinsleden leuke dingen doen met de hond; laat met name ook de man des huizes de hond eten geven en met hem wandelen. Indien u kinderen heeft, verdiep u in de omgangsregels tussen kinderen en honden!
8. Leer uw hond zo snel mogelijk dat bezoek en vreemde mensen leuk zijn! Dit is echt belangrijk, omdat honden uit het buitenland meestal geen leuke associatie hebben met onbekende mensen en angstig of onzeker kunnen reageren. Om dit te voorkomen, dient u het bezoek een leuke ervaring te laten zijn. Geef de hond daarom iets lekkers als er vreemden binnen komen. Vraag het bezoek om de hond te negeren en niet aan te kijken! Wanneer het bezoek eenmaal rustig zit en de hond komt snuffelen, kunt u het bezoek de hond iets lekkers laten geven, weer zonder hem aan te kijken. Daarna brengt u de hond naar zijn eigen plek en u geeft hem daar iets lekkers.
9. Gebruik de eigen plek/mand van de hond nooit als straf. Het moet een prettige vertrouwde plek zijn en blijven.
10. U heeft een hond met een verleden dat niet makkelijk was. Hij heeft daarin geleerd te overleven door bepaald gedrag dat in die situatie nuttig was, maar nu in de nieuwe situatie misschien ongewenst is. Straf uw hond daar niet voor, maar leer hem ander gedrag aan d.m.v. positieve beloning.. Ga met uw hond naar een hondenschool waar gewerkt wordt vanuit dit principe.

    

Het geluk van de adoptiehond

Een hond adopteren die volkomen kansloos was in het land van geboorte is een rijke ervaring. Het is heel mooi om te zien hoe die ogen gaan sprankelen, de oortjes naar voren komen, de hond leert dat spelen mag en dat de behaaglijke mand en de kluiven écht voor hem zijn. Voor de eerste keer naar het strand, mee met de auto, banjeren over het groene gras, elke dag goed eten en knuffels: een zorgeloos bestaan met een eigen baas. Het is geweldig om mee te maken hoe een hond verandert die dat allemaal niet heeft gekend. De honden zijn in het begin vaak terughoudend, ze hebben even tijd nodig om helemaal te vertrouwen. Het zijn honden die werden geboren op straat waar van allerlei gevaar dreigt. Het zijn onschuldige wezens die hun leven achter de tralies doorbrachten waar geen enkele vrijheid en soms zelfs geen voedsel was. Honger, stank, herrie en veel eenzaamheid.

Elke hond die hieruit gered wordt is er 1!